مقام معظم رهبري:
برادران! شماها چرا قرآن را حفظ نمى‌كنيد؟ شماها جوانيد. والله مكرر اتفاق افتاده كه با خودم فكركرده‌ام و گفته‌ام كه اگر ممكن باشد، هرچه دارم، بدهم و حفظ قرآن را بگيرم؛ ولى افسوس كه ممكن نيست. در اين سن، من ديگر نمى‌توانم قرآن را حفظ كنم.(22/01/1370)
علامه حسن‌زاده آملي:
اي كاش از همان وقت كسي به من مي‌گفت كه آقا، به جاي اينكه اينها (اشعار) را حفظ كني،شروع كن به حفظ قرآن و الان اين حسرت براي من به جا مانده است كه اين عشق و علاقه‌اي كه به دواوين (ديوان‌هاي) شعرا داشتم، كاش در حفظ قرآن به كار مي‌بردم. (ميراث ماندگار 1/63)
آيت الله بهجت:
خدا مي داند حفظ قرآن چقدر در استفاده از اين معدن و منبع رحمت مدخليت دارد.(در محضر آيه الله العظمي بهجت ج 3)
شهيد مطهري:
قرآن از کتاب هايي است که آمادگي اش براي حفظ شدن از هر کتاب ديگر بيشتر است. عجيب است! شعر را مي شود، حفظ کرد و قرآن شعر هم نيست, نثر است.
يک کتاب نثر در دنيا نمي توان پيدا کرد که بشود چهار صفحه اش را حفظ کرد و قرآن دراثر آن سلاست فوق العاده اي که در عبارات و کلماتش هست، (اين خاصيت را دارد) ...؛براي اينکه کلمات آن سليس است؛ يعني هر کلمه اي نسبتاً در جاي خودش قرار گرفته است. بعد که انسان حفظ کرد، دير فراموش مي کند؛ چون به معني واقعي سلاست دارد ...
و لهذا حفظ کردن قرآن مثل تلاوت کردن آن، امر بسيار مطلوبي است و مخصوصاً بعد از
آنکه انسان حفظ کرد، نبايد بگذارد فراموش بشود. شايد گناه هم داشته باشد
که انسان قرآن را حفظ کند و بعد آن قدر نخواند تا فراموش بشود. (آشنايي با قرآن، ج 5، ص 228)
آيت الله العظمي بروجردي:
از حفظ داشتن قرآن ، توشه اي براي انسان است.افسوس بر کسي که از دنيا برود و
توشه اي نداشته باشد.(زندگي آيت الله بروجردي ، ص 165)