|
تـــــــــــــــربـــــــــــــــت دل
|
بسم الله الرحمن الرحیم
روزهای برفی خوشحالم از زیباییه عواطف آسمان،چه سکوتی دارد سوز دل شب و گاهی آمدنش که خیلی کم پیش می آید... آسمان در آن روزها و شب های برفی ؛ خیابان و کوچه ها انگار همه شان خوابیده اند،آرامش عجیبی خیمه شهر را پر می کند... تازه فهمیده ام سکوت شکار گونه این شب ها برای چیست... همه ساکت مانده اند و فقط به تماشای برف ها و رد پاهایی مینگرند که شاید لحظه ای بتوانند رد پای شما را ما بین دقایق تنگ برفی پیدا کنند.اما دلیل ندیدن رد پایت و نیامدنت را اینطور فهمیده ام که شما مثل همیشه دلت نمی آید پا روی برف بگذاری و زیبایش را بر هم بزنی...که شاید دل کودکی به همین زیبایه این برف دست نخورده خوش باشد و دلتان نمی خواهد خوشحالی او را بر هم بزنید... مولای ما...دقایق برایم هر روز تنگ تر می شود...چه برسد به روزهای برفی که روحم زیر این برف ها آب می شود....و من هر روز دوباره جان میدهم....پس دله ما چه میشود مولای ما....دل تنگ ما چه میشود...
بغض نوشت: برف را می خواهیم چه کار ؟ وقتی رد پای شما روی آن نیفتاده است.... مولا جان...بیا و دقایق تنگمان را آرام کن...دیگر دلمان تاب ندارد تشکر میکنم از جناب عابدینی به خاطر معرفی شعر پر محتوا و زیبایشان که انگار این شعر وصله تن این متن بود... امشب به پای ثانیه ها هم قرار نیست بر صفحه ی سپیدِ زمستان نوشته ام: [ سه شنبه 90/11/11 ] [ 11:45 عصر ] [ بی واژه ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  سرمایه محبت زهـــــــــراست دین من من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
