بسم الله الرحمن الرحیم

تو بیا با نفس هر دم من گل بگشا

تا گل روی تو بشکافت به گلزار وجود

بلبل هر دم من رقص خوش آهنگ تو است

تشنه ام،تشنه ی رویت، که به ریحان زد و رفت

هر دمی،دم به دمت آیم و تو دم به دم من آیی

این سخن تا چه زمان از دم من بگشایی

آنچه از مکتب تو آموختم عشــــق نبود

این سخن از بر هجر تو به سر آموختم

این شکوفه که صفایش شده ارحام وجود

زین سخن نیست بر از من ،ز خوبان زد و رفت

تربت نوشت: دستانم میلرزد..پاهایم میلرزد...زمین میلرزد....کجا بروم که ساکن باشم؟ آخر آسمان هم میلرزد.....

آقای آسمانم...چرا نمی آیی...