بسم الله الرحمن الرحیم

فاطمیه نوشت

بگذار آنقدر در راهتان پیر شویم تا آرام بمیریم...

بگذار آنقدر اشک چشم بریزیم تا چشمانمان برای شما پیر شود...

بگذار آنقدر ضربه بزنیم به صورتمان تا صدای "ضرب در" خانه ات را نشنویم..

بگذار پشت "در" بمانیم و گدایی کنیم, پشت در بمانیم مانند طواف دورت بگردیم...

آخر شما کعبه مایی...

بگذار بمانیم تا هرکسی نتواند "در خانه ات" را بزند....

تا هرکسی به خودش جرات ندهد یک قدم  جلوتر از خانه ات بیاید...

تا بداند اینجا سجده گاه عالم است

بگذار دیگر به هیچ دری "ضرب"نزنیم...آخر...

آخر میترسم من هم با ضرب دستم عالم را به آتش بکشانم...

بگذار برای شما بمیریم, "پشت در خانه یتان" آنقدر بمانیم تا چشم و دل و تمام وجودمان در راه شما پیر شود

تا پشت "در" بدون "ضربه زدن" دلمان را به ضربان قلبتان برسانیم...

آخر ما...نوکرهای شماییم بانو....بگذار بیاییم پشت "در"گدایی کنیم...

آخر اگر اینجا نیاییم پشت در کدامین خانه دست گدایی بگیریم ...

بغض دل: سیاهی دلم کارش از کار گذشته...در بازار رنگ سفید هم پیدا نمی شود برای رنگی کردنش...