|
تـــــــــــــــربـــــــــــــــت دل
|
بسم الله الرحمن الرحیم
دلم می خواست همه قفس های دنیا یکی میشدند.... و اگر پرنده ای تنها در قفس است به پرنده های دیگر پیوند میخورد و هم نفس هم میشدند.... دلم می خواست اگر پرنده ای گرسنگی در قفس نشسته و دانه ای برای خوردن ندارد...به پرنده ی سیر بپیوندد... یعنی میشود همه پرنده های دنیا در صلح و آرامش باشند؟ میشود پرنده ای زیر تجاوز تجاوزگران نباشد؟ و آرام به پروازش ادامه دهد...... یا پرنده ای به انتظار دیدن مادرش هر روز با پای شکسته در خیابان راه برود..... پرنده ای کوچک که هیچ توانی ندارد برای دفاع خود....و شاید پس از این بی مادر بودنش.... بال هایش را هم از دست بدهد... دوست دارم اگر پرنده ای مادر ندارد , من مادر همه آنها باشم... پرنده ها دارند جیک جیک میکنند....و اینجا شهر خونین! شهر مرده هاست که پرنده ها در سکوت شهر گم شده اند.... کاش من یک صدا داشتم تا می توانستم یک صدا برای همه پرنده های لال شده آواز بخوانم.... اینجا پرنده ها نزدیک اذان صبح که می شود....همه یشان ....از لال و مجروح گرفته تا پرنده سالم....همه به آواز خدا خدا در می آیند و سرود عبور را می خوانند: سبوح قدوس رب الملائکه والنور.... کاش من زبان همه پرنده ها بودم....و هر روز صبح تکرار میکردم سبوح قدوس رب الملائکه و النور.... اینجا بحرین و مصر و لیبی است ! و سکوت پرندگان دارد هوای اینجا را کر می کند.... پرنده ها پرواز میکنند و میروند و من اینجا تنها.....
دل نوشت : خدایا اگر بگویی پرنده شوم میشوم تا به مردم بحرین و مصر و لیبی کمک کنم.... [ سه شنبه 91/3/23 ] [ 1:33 عصر ] [ بی واژه ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  سرمایه محبت زهـــــــــراست دین من من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
