بسم الله الرحمن الرحیم

آقای من سلام این روزهایم را بپذیرید...

این روزها و شب ها دل در دلم ندارم و من فقط در آرزوی بودن تو زلف بر خاک میگذارم و از معبودم طلب فرجت را دارم...

دارم برای نیستنت نابود می شوم....این روزها...

دل ها روی خاک نم کرده است این روزها....تنها چشم است که آسمان را اشک کرده است....

این روزها آیا منم تنها برای طلب عفو کردنم....

این روزها بیا  و بیا برای دلم , آقای من...

این روزها قدری دلم را وقف کرده ام...

این روزها تنها منم در این مثل شمع ها,می سوزم و با ناله زهرا صبرها کرده ام...

این روزها صدای اشک و ناله هایش بیشتر است,تنها صدای عاشقانش هست باورش...

این روزها نحوه نگاه ها تغییر کرده است,این روزها چشم های آشنا تردید کرده است....

این روزها دیگر ندیدم چشمی که آشناست, با چشم نابینایم دیده ام آشناست

این سّر صبح های شعبانیه چیست در دلم, که قدری ویرانه میکند آبادیم...

این روزها آنقدر پر است دلم که چشمانم را اشک مداوا میکند....این روزها پس کی میایی برای دلم آقای من...