بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی مسیر قلبم نام تو را سیر می کند...

وقتی از شب اول آمدنت دلشوره غریبی وجودم را میگیرد...

وقتی تا عمق مشامم بوی اسپند و بخار چای و بوی قیمه هایت پر می شود ...

وقتی چشمانم با آمدنت دور تا دور قرنیه اش کتیبه میبندد و اشک هایم روی شال عزایت آذین میبندد...

آن وقت میفهمم تو آمدی...مثل همه ماه هایی که آمده بودی و من تو را نمیدیدم...

................

وقتی این در و آن در میزنم که کلاس های دانشگاه رو نروم و زودتر به هیئتت برسم...

وقتی با مترو و ون و تاکسی و بی آر تی و موتور و....

هر وسیله ای شده سوار میشوم تا جایی برای نشستن در حسنیه ات پیدا کنم....

وقتی وارد حسینیه ات میشوم و حال و هوای عزا دارانت را میبینم...

آن وقت میفهمم چه کرده ای با دلم , کعبه دلها...

.................

وقتی روضه را می خواند و تازه دل ابریم زمزمه هایش شروع میشود

و چراغ ها خاموش و یک دل پر از فریاد میشود...

آن وقت تازه میفهمم روضه مقتل چیست و لهوف برای چه خوانده می شود..

السلام و علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

آسمانی : این بار آسمانی می نویسد ...با آمدن باران تو هم آمدی