از صفاي ضريح دم نزنيد

حرفي از بيرق و علم نزنيد

گريه هاي بلند ممنوع است

روضه که هيچ سينه هم نزنيد

کربلا رفته ها کنار بقيع

حرفي از صحن و از حرم نزنيد

زائري خسته ام نگهبانان

به خدا زود مي روم نزنيد

زائري داد زد که نا مردان

تازيانه به مادرم نزنيد

غربت ما بدون خاتمه است

مادر ما هميشه فاطمه است

کاش درهاي صحن وا بشود

شوق در سينه ها به پا بشود

کاش با دست حضرت مهدي

اين حرم نيز با صفا بشود

کاش با نغم? حسين حسين

اين حرم مثل کربلا بشود

در کنار مزار ام بنين

طرحي از علقمه بنا بشود

پس بسازيم پنجره فولاد

هر قدر عقده هست وا بشود

چارتا گنبد طلايي رنگ

چارتا مشهد الرضا بشود

اين بقيعي که اين چنين خاکي است

رشک پروانه هاي افلاکي است